محاسبه وزن مصالح در صنعت ساختمان‌سازی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مهندسان ساختمانی همواره در تلاش‌اند تا با کاهش وزن سازه، فشار وارد بر تیر و ستون‌ها را به حداقل برسانند. این امر موجب می‌شود که ساختمان سبک‌تر شده و در نتیجه، استحکام و دوام بیشتری پیدا کند.
با توجه به اهمیت موضوع، لازم است تا روش‌های محاسبه وزن مصالح را بررسی کنیم. این روش‌های محاسباتی نه تنها در ساخت و ساز، بلکه در کارخانه‌های تولید مصالح نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در گذشته، برای محاسبه وزن میلگرد بستر، از فرمول پیچیده‌ای استفاده می‌شد. در این روش، ابتدا شعاع میلگرد را اندازه گرفته و آن را در خود شعاع ضرب می‌کردند. سپس، عدد حاصل را در عدد پی (3.14) ضرب می‌کردند. در مرحله بعد، طول میلگرد بستر را در 7.8 ضرب کرده و در نهایت، نتیجه را بر 1000 تقسیم می‌نمودند.
7.8* 3.14 * طول * شعاع * شعاع = وزن میلگرد / 1000
اما روش قدیمی دارای برخی کاستی‌ها بوده و از دقت کافی برخوردار نبود. به همین دلیل، روش جدیدی برای محاسبه وزن میلگرد بستر ارائه شده است. این روش جدید از دقت بالاتری برخوردار است و درصد خطای کمتری دارد. در این روش، اندازه میلگرد در خود آن ضرب شده و سپس، عدد حاصل بر 162 تقسیم می‌گردد.
به عنوان مثال وزن یک متر میلگرد سایز 16 به طور تقریبی ( (16 × 16) ÷ 162 ~= 1.5802 ) است که به این ترتیب وزن یک شاخه از آن ( 1.5802 × 12 ~= 18.95 ~ 19 ) می شود.
اهمیت میلگرد بستر در سازه
طبق آیین نامه 2800 ساختمان، استفاده از میلگرد بستر الزامی شده است. برای افزایش ایمنی دیوار و بهبود روند اجرای وال پست، اجرای میلگرد بستر نیز ضروری است. مهمترین مزایای میلگرد بستر این است که اجرای میلگرد بستر می تواند باعث افزایش شکل پذیری دیوار شود و میزان مقاومت دیوار را در برابر زلزله و بارهای جانبی افزایش دهد. بتن مقاومت فشاری بالایی دارد اما مقاومت کششی آن کم است، بنابراین باید از میلگرد بستر در هر دو رج در میان در دیوار غیرسازه ای استفاده کرد. تاثیر میلگرد بستر در قیمت سازه، یکی از مواردی تست که باید حتما در زمان محاسبه قیمت سازه به آن توجه کرد.
تفاوت محاسبه مقدار میلگرد بستر مورد نیاز به روش تجویزی و محاسباتی
مقدار میلگرد بستر مورد نیاز برای اجرا، فاکتوری حیاتی در پروژه‌ها است که بر هزینه‌های وال پست تاثیر مستقیم دارد. تعیین مقدار دقیق این میلگردها از اهمیت بالایی برخوردار است و دو روش اصلی برای این کار وجود دارد:
روش تجویزی
روش محاسباتی
روش تجویزی، روشی سنتی و قدیمی است که در آن بدون نیاز به محاسبات پیچیده، برای هر 40 سانتی‌متر از ارتفاع دیوار، یک ردیف مفتول بستر در نظر گرفته می‌شود. این روش دقت بالایی ندارد و ممکن است منجر به افزایش یا کاهش میلگردها شود.
در مقابل، روش محاسباتی با تکیه بر مقررات ملی ساختمان و دستورالعمل‌های شهرداری، روشی دقیق‌تر ارائه می‌دهد. در این روش، میزان میلگرد بستر معادل 0.0007 از سطح مقطع دیوار در نظر گرفته می‌شود که نتیجه‌ای دقیق‌تر به همراه دارد.
بنابراین، برای کنترل هزینه‌ها و اطمینان از استحکام سازه، محاسبه دقیق میلگرد بستر با استفاده از روش محاسباتی یا پیروی از روش تجویزی به دقت، امری ضروری است.
0 دیدگاه